Το μοναδικό μωσαϊκό της Αρχαίας Ελλάδας: Το ελληνικό νησί όπου δεν επιτρέπεται να γεννηθείς… ή να πεθάνεις (σοβαρολογούμε).
Εντάξει, φαντάσου το εξής, είσαι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, τα κύματα σκάνε, οι γλάροι κραυγάζουν σαν να βρίσκονται σε ταινία του Ταραντίνο και κάποιος σου λέει: «Λυπάμαι, δεν μπορείς να γεννήσεις εδώ πρέπει να πας αλλού». Τώρα φανταστείτε ότι είστε στο νεκροκρέβατό σας και το τελευταίο πράγμα που βλέπετε δεν είναι η οικογένειά σας, αλλά ένα καράβι που σας μεταφέρει μακριά από το νησί. Καλώς ήρθατε στη Δήλο, φίλοι μου, εντάξει δεν είναι ακριβώς το νησί των ονείρων σας, εκτός, φυσικά, αν σκοπεύετε να κάνετε οτιδήποτε εκτός από το να γεννηθείτε ή να πεθάνετε.
Η Δήλος είναι ένα μικροσκοπικό νησί κοντά στη Μύκονο. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, εκεί γέννησε η Λητώ τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Αυτό είναι μεγάλο καύχημα. Εννοώ, τι έχει η Μύκονος DJ και αλκοόλ; Η Δήλος είναι η κυριολεκτική γενέτειρα των θεών.
Και επειδή θεωρούνταν τόσο ιερό, οι αρχαίοι Αθηναίοι βασικά είπαν: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ανθρώπους να κάνουν θνητά πράγματα εδώ. Είναι πολύ βρώμικο». Έτσι, αφαίρεσαν όλους τους τάφους, ναι, απλά ξέθαψαν τους νεκρούς και τους μετέφεραν στο γειτονικό νησί της Ρινέας. Ούτε οι ζωντανοί γλίτωσαν αν μια γυναίκα ήταν έτοιμη να γεννήσει ή κάποιος ήταν στα τελευταία του, τους έδειχναν ευγενικά, αλλά με αποφασιστικότητα, την πόρτα.
Ήταν θέμα καθαρότητας και οι Αθηναίοι πίστευαν ότι η γέννηση και ο θάνατος μολύναν την πνευματική αγιότητα του νησιού. Υποθέτω ότι προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο «θεϊκά».
(Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο παρακάτω)
Η ιστορία που δε μας έμαθαν ποτέ: Τι περνούσαν οι μητέρες στην Αρχαία Ελλάδα;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που το διάβασα στο σχολείο και με εντυπωσίασε. Εννοώ, έχουμε ιερά μέρη και σήμερα, όπως η Μέκκα ή οι σύγχρονοι ναοί, αλλά να απαγορεύεις τη γέννηση και το θάνατο; Αυτό είναι αφοσίωση άλλου επιπέδου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να φαντάζομαι μια φτωχή αρχαία μαία να κωπηλατεί σαν τρελή για να φτάσει στη Ρινέα πριν γεννήσει το μωρό.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο: αυτή η καθαγίαση του νησιού δεν ήταν μια μεμονωμένη πράξη. Γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ., κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Αθηναίοι έλαβαν μια θεϊκή υπόδειξη (δηλαδή ένα χρησμό από τους Δελφούς) να καθαγιάσουν ξανά τη Δήλο. Βγήκαν τα οστά, έφυγαν οι άρρωστοι και εισήχθη μια αυστηρή πολιτική «απαγόρευσης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων».
Σήμερα, η Δήλος δεν έχει μόνιμους κατοίκους είναι όλα ερείπια και μια απόκοσμη σιωπή μαζί μ’ μια μοναδική φωτεινότητα που δεν μπορεί να συγκριθεί σαν ο ήλιος να χτυπάει διαφορετικά αυτό το νησί. Αν και βρίσκεται δίπλα στο δημοφιλές νησί της Μυκόνου (το 2023, η Μύκονος υποδέχθηκε περίπου 2,5 εκατομμύρια επισκέπτες) λίγοι την επισκέπτονται κάπου στους 100.000 έως 120.000 τουρίστες, καθώς έχει αποκλειστικά μουσειακό ενδιαφέρον.
Η Δήλος ήταν μια ιδέα μια θεϊκή φυσαλίδα σε έναν πολύ θνητό κόσμο και μερικές φορές, ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσεις κάτι ιερό δεν είναι να χτίσεις τείχη, αλλά να το κάνεις ακατοίκητο για την καθημερινή ζωή.
8 λόγοι για τους οποίους δε θα επιβίωνες στην Αρχαία Ελλάδα