Το θέμα της απόκτησης φρεγάτών κλάσης Bergamini (FREMM-IT) από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον, καθώς πρόκειται για μια κίνηση που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, ενισχύοντας τη ναυτική ισχύ της χώρας.
Πρώτος που ανέδειξε το ζήτημα ήταν ο Σάββας Βλάσσης, μέσω της ιστοσελίδας doureios.com, και επιβεβαίωσε η “Καθημερινή” και ο Βασίλης Νέδος, ενώ, εμείς ως navaldefence.gr, είχαμε την αποκλειστικότητα ότι το ιταλικό Ναυτικό (Marina Militare), είναι σε θέση να αποδεσμεύσει επιπλέον δύο φρεγάτες μετά το 2030, πέρα από τις δύο που έχουν ήδη προταθεί για παράδοση το 2028-2029. Η εξέλιξη αυτή συνδέεται με την είσοδο σε υπηρεσία των νέας γενιάς φρεγατών Bergamini EVO, οι οποίες θα ενισχύσουν τον ιταλικό στόλο, επιτρέποντας την παραχώρηση παλαιότερων
Η τρέχουσα πρόταση της Ιταλίας αφορά την παραχώρηση δύο φρεγατών, όχι των δύο αρχικών της υποκλάσης General Purpose (GP) όπως αρχικά είχε συζητηθεί, αλλά της πρώτης GP, της Carlo Bergamini (F 590), και της πρώτης του υποτύπου ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW), της Virginio Fasan (F 591).
Σύμφωνα με τον Μακροπρόθεσμο Προγραμματισμό Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ), το Πολεμικό Ναυτικό έχει προβλέψει κονδύλι ύψους κάπου 480 εκατομμυρίων ευρώ αποκλειστικά για την αγορά των δύο αυτών σκαφών, ενώ τα όπλα και τα πυρομαχικά θα καλυφθούν από ξεχωριστό πρόγραμμα, με εκτιμώμενο κόστος μεταξύ 100 και 150 εκατομμυρίων ευρώ.
Επιπλέον, το Πολεμικό Ναυτικό έχει ήδη σχεδιάσει την αναβάθμιση της φρεγάτας GP με την εγκατάσταση του προηγμένου συρόμενου σόναρ CAPTAS-4 compact, ίδιου τύπου με αυτό που θα εξοπλίσει τις φρεγάτες FDI HN. Για την τοποθέτηση του CAPTAS-4, η ράμπα στο πίσω μέρος της φρεγάτας GP, που χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη σκαφών RIB για αποστολές ειδικών δυνάμεων, θα καταργηθεί ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για το σόναρ. Αυτή η τροποποίηση θα καταστήσει τη φρεγάτα GP πιο ευέλικτη, προσδίδοντάς της πλήρεις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου, αντίστοιχες με αυτές της έκδοσης ASW. Άλλωστε η επιλογή του CAPTAS-4, εξασφαλίζει ομοιογένεια στην εκπαίδευση και τη συντήρηση, μειώνοντας το μακροπρόθεσμο κόστος υποστήριξης.
Το χαμηλό κόστος και το κέρδος
Το συνολικό τίμημα για τα 2 πλοία, δηλαδή 480 εκατομμύρια για την απόκτηση τους, συν 100-150 εκατομμύρια για όπλα συν το όποιο κόστος αρχικής συντήρησης και μετασκευών που θα απαιτηθούν (κάποιες δεκάδες εκατομμύρια), παραμένει πολύ λογικό καθώς οριακά θα προσεγγίσει εκείνο μιας νέας φρεγάτας, αλλά χωρίς όπλα. Οπότε το “δύο στη τιμή ενός” και με προπτική απόκτησης ακόμη 2 σκαφών, που θα αξιοποιήσουν την εγκατεστημένη υποδομή και τεχνογνωσία, είναι σαφώς ευκαιρία για τη χώρα μας.
Ακόμη, οι Bergamini (κατασκευής 2011-12 οι δύο πρώτες, άρα σύγχρονα σκάφη και μικρής ηλικίας), σε συνδυασμό με τις νέες φρεγάτες “Κίμων” και τις αναβαθμισμένες ΜΕΚΟ 200HN (εφόσον και αυτό το πρόγραμμα ξεκινήσει επιτέλους και κάποτε ολοκληρωθεί), θα δημιουργήσουν έναν στόλο με ικανότητα να ανταποκριθεί σε πολλαπλές απειλές. Επιπλέον, η συνεργασία με το Marina Militare ενισχύει τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Ιταλίας, ανοίγοντας το δρόμο για περαιτέρω συνεργασίες σε τεχνολογικό και επιχειρησιακό επίπεδο.