Η Ευρώπη βιώνει μια περίοδο ανασφάλειας που θυμίζει τις πιο δύσκολες στιγμές του Ψυχρού Πολέμου. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή εξάρτηση από τη Μόσχα και τα αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα έχουν αποκαλύψει τις στρατηγικές αδυναμίες της Ένωσης. Η απουσία επαρκών αποθεμάτων σε πυρομαχικά και αντιαεροπορικά συστήματα οδηγεί τις Βρυξέλλες να αναζητούν νέους εταίρους.
Σε αυτό το σκηνικό, η Τουρκία προβάλλεται ως χώρα που μπορεί να προσφέρει τεχνολογία και παραγωγικές δυνατότητες. Τα drones της Baykar, οι πύραυλοι και τα νέα συστήματα αεράμυνας δημιουργούν εικόνα περιφερειακής δύναμης. Η συνεργασία με την ιταλική Leonardo δείχνει πως η Άγκυρα επιδιώκει να μπει στο ευρωπαϊκό οικοσύστημα ασφάλειας, παρά τις εντάσεις με κράτη μέλη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.
Όμως αυτή η εξέλιξη ενέχει κινδύνους. Η Ευρώπη, στην προσπάθεια να χτίσει στρατηγική αυτονομία, κινδυνεύει να εξαρτηθεί από την τουρκική βιομηχανία σε κρίσιμα πεδία. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει ότι ο παραδοσιακός αντίπαλος μπορεί να ενισχύεται θεσμικά μέσα στην ίδια την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Το πρόγραμμα REARM EUROPE των 800 δισ. ευρώ θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει έργα που τελικά θα γυρίσουν ως απειλή στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
«Η συνεργασία Τουρκίας-ΕΕ σε τομείς όπως τα κοινά έργα Έρευνας και Ανάπτυξης, η μεταφορά τεχνολογίας και η ασφάλεια της εφοδιαστικής αλυσίδας στην αμυντική βιομηχανία μπορεί να συμβάλει στους στρατηγικούς στόχους αυτονομίας της Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο, η αμυντική βιομηχανική ικανότητα της Τουρκίας ξεχωρίζει όχι μόνο ως περιφερειακή δύναμη, αλλά και ως πλεονέκτημα που θα εξισορροπήσει τις εννοιολογικές αλλαγές που θα διαμορφώσουν το μέλλον της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης», σημειώνει το τουρκικό αμυντικό σάιτ savunmasanayist.com