Έπρεπε να έρθει στην εξουσία η Αριστερά, όπως κατάφερε και ήρθες με την κυνική, αδίστακτη εκμετάλλευση του Η πόνου από την τραγωδία της πτώχευσης και τα αμέτρητα ψέματα, για να κάνει εκείνο που σχεδόν ουδείς ποτέ διανοήθηκε στην ελληνική πολιτική. Ουδείς, πλην του Κωνσταντίνου Μη-τσοτάκη. Τον οποίο σταμάτησε τότε ο Σαμαράς με το γνωστό κόστος. Όμως τον σταμάτησε. Και αυτό δημιούργησε ένα εθνικό κεκτημένο που έκτοτε ουδείς δέχθηκε να παραβιάσει.
Πλην του Τσίπρα, ο οποίος και έδωσε στο πιάτο τη «Μακεδονία» χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ. Όμως για ποιου πραγματικά το «πιάτο» ήταν που έσπευσε να τινάξει στον αέρα την ελληνική θέση το σων δεκαετιών ο πρωθυπουργός της Αριστεράς με τη διαβόητη «Συμφωνία» ή πιο σωστά πλέον, «Τραγωδία» των Πρεσπών;
Ασφαλώς, η πολιτική – ιδεολογική κληρονομία του δεν μπο ρεί παρά να τον καθοδήγησει ήδη από τη δεκαετία του ’30, η σκληρά διεθνιστική τότε ελληνική Αριστερά πλειοδοτούσε με κάθε τρόπο στην υπόθεση αυτή. Η ηγεσία της βεβαίως – ο λαός, άλλη υπόθεση. Όμως αυτές οι βρεφικές καταβολές του Τσίπρα δεν ήταν αρκετές για να κάνει ό,τι έκανε. Είχε και έναν άλλο πολύ σημαντικότερο, ολοφάνερο στόχος να υπηρετήσει τυφλά εκείνο που η «ξενόδουλη» Δεξιά, όπως και οι διάφορες μορφές του Κέντρου, ουδέποτε, πλην της άνω εξαιρέσεως, διανοήθηκαν: την αμερικανική πολιτική, που είχε τους γνωστούς και λογικούς γι’ αυτήν άλλωστε λόγους της, να θέλει τις «Πρέσπες». Όπως και, ειδικά εν προκειμένω, και η Γερμανία,
Ο Τσίπρας, γέννημα θρέμμα αντιαμερικανός και αντιευρω παίος, μετέπειτα σαγηνευμένος από την υπερδύναμη πέραν του Ατλαντικού και, τώρα, πάλι… «απέναντί της» στη νέα του πλατφόρμα, έδωσε γην και ύδωρ. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν τα έδωσε στον Ζάεφ. Στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο τα έδωσε, όλα όσα οι δήθεν κατ’ αυτόν «αμερικανόδουλοι προκάτοχοί του αρνήθηκαν μέχρι τέλους. Αυτή η Αριστερά, λοιπόν, που όχι μόνον έδωσε στο πιάτο τη Μακεδονία αλλά με ταχύτητες πρωτοφανείς συνεργάστηκε και για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, τώρα κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει τη ζημιά που επέφερε. Το πώς τώρα από θέση ισχύος ο πρωθυπουργός των Σκοπίων όχι μόνον έχει ξεχάσει το «Βόρεια» στην ονομασία της χώρας του, αλλά κι Η κινείται πια σε άλλο επίπεδο: την περασμένη εβδομάδα ο Μίτσκοσκι, επανήλθε εμπρηστικά στο, κατά τον ίδιο, «ανοικτό μακεδονικό ζήτημα». Και δεν έμεινε καν εκεί, Είπε και πολύ πιο βαριάς
«Το μακεδονικό ζήτημα δεν έχει λυθεί. Θα έρθει η στιγμή που οι παγκόσμιες δυνάμεις θα το επανεξετάσουν. Είμαι πεπεισμένος πως με ισχυρά επιχειρήματα θα αποκαταστήσουμε όσα έχουμε χάσει όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε προηγούμενες δεκαετίες και ακώνες»,
Όλα αυτά είχαν προβλεφθεί με τον πιο εμφατικό τρόπο. Είχε εξηγηθεί στον Τσίπρα δημόσια από χίλιες πλευρές ότι ήταν μία αυτοκτονική συμφωνία για την Ελλάδα – χώρια από την πάνδημη λαϊκή αντίδραση. Η απόδειξη είναι εδώ σε όλο της το μεγαλείο. Όμως δεν άκουγε. Ήθελε να ικανοποιήσει παιδαριώδεις εμμονές και, πολύ περισσότερο, τις μεγάλες δυνάμεις, εν προκειμένω της Δύσης, που βρήκαν καν πλέον τον άνθρωπο που επί επί δεκαετίες έψαχναν γι’ αυτή τη δουλειά, επιφέροντας πολύ σοβαρή εθνι κή βλάβη στην Ελλάδα. Επειδή όλα αυτά που κάνουν τώρα τα Σκόπια θα ήταν ελάχιστης σημασίας χωρίς τις «Πρέσπες», χωρίς το ΝΑΤΟ, χωρίς την ελληνική υπογραφή. Αυτή τους έδωσε την αξία που έχουν σήμερα,
Όμως την ίδια ώρα, εδώ και τόσα χρόνια που οι προ κλήσεις αυτές επαναλαμβάνονται και κλιμακώνονται μέχρις εδώ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει επίσης ότι δεν καταλαβαίνει. Περιορίζεται διαρκώς σε ανώδυνολογίες του ΥΠΕΞ, που επιπλέον διαπράττουν και το βαρύτατο σφάλμα να μπαίνουν στη συζήτηση να… εξηγούν, κατά βάθος νομιμοποιώντας τη, αντί να κάνει επιτέλους χρήση των όποιων μέσων διαθέτει προκειμένου η επαχθής αυτή Συμφωνία να τεθεί σε διαδικασία ακύρωσης: οι διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια υπερεπαρκούν για να ανοίξει θέμα. Όμως η Ελλάδα ουσιαστικά πάλι δεν θέλει να κάνει το παραμικρό. Και αυτή είναι η αληθινή τραγωδία της, που άλλωστε σφραγίζει τη μοίρα της ως εύκολου θύματος πολύ πέρα από αυτό.
Γιώργος Μαλούχος
ΤΑ ΝΕΑ