Μια διαγωνιστική διαδικασία για την συλλογή προτάσεων ελληνικών εταιρειών σε ένα τέτοιο σύστημα UAV, θα προσέφερε πλήρη εικόνα δυνατοτήτων και χρόνων υλοποιήσεως “έτοιμων” λύσεων. Αντ’ αυτού, βλέπουμε ότι ακόμη και στον Προγραμματικό Ορίζοντα Έργων Έρευνας & Ανάπτυξης 2025 του ΕΛΚΑΚ, όπως παρουσιάσθηκε ανανεωμένος τον παρελθόντα Ιούνιο, δεν περιλαμβάνεται κάποιο τέτοιο πρόγραμμα “απλού” τακτικού UAV προς ευρεία κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών. Παρατηρούμε ότι όλες οι προκηρύξεις, αφορούν πιο “σύνθετα” UAV, είτε οπλισμένα, είτε μεταφοράς φορτίων, την στιγμή που οι Ένοπλες Δυνάμεις στερούνται ακόμη και τυπικών τακτικών συστημάτων ISR χαμηλού κόστους.
Επιπλέον, βλέπουμε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις εξακολουθούν να έχουν εστιασμένο το ενδιαφέρον τους στα “λίγα – μεγάλα – ακριβά” συστήματα UAV, που προμηθεύονται άμεσα ακόμη και μέσω δωρεών. Ασφαλώς και χρειάζονται τέτοια. Αλλά το ερώτημα είναι, η στενή παρακολούθηση του πολέμου στην Ουκρανία, όπως υποστηρίζουν οι αρμόδιοι, δεν τους έχει πείσει για την αξία της ευρείας διαθέσεως “πολλών, μικρών και φθηνών” τακτικών συστημάτων UAV, που ήδη παράγουν και πωλούν ελληνικές εταιρείες;
Σε επιχειρησιακή χρήση στην Βουλγαρία το Aquila της Ucandrone