Ο Πύθων ήταν φοβερό τέρας και χθόνια θεότητα της Ελληνικής μυθολογίας
Είχε σώμα φιδιού και φύλαγε το Μαντείο των Δελφών.
Τον είχε γεννήσει η Γαία από την λάσπη του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα με τον οποίο ο Δίας τερμάτισε τον χρυσό αιώνα. Ο Πύθων ζούσε σε ένα σπήλαιο και προστάτευε το ιερό της Γαίας όπου ήταν αφιερωμένος αρχικά ο ιερός χώρος.
Τον Πύθωνα σκότωσε ο θεός Απόλλων, μωρό ακόμα, γιατί με την βοήθεια της θεάς Ήρας κυνηγούσε την μητέρα του για να εμποδίσει την γέννηση του. Στην ενέργειά του αυτή τον βοήθησε και ο θεός Ήφαιστος, που του έφτιαξε και έδωσε την χρυσή του φαρέτρα με τα χρυσά του βέλη. Από τότε το ιερό αφιερώθηκε στον Απόλλωνα και η ιέρεια του μαντείου ονομαζόταν Πυθία[1].
Απόλλων δέ τήν μαντικήν μαθών παρά Πανός του Διός καί Ύβρεως ηκεν εις Δελφούς, χρησμωδούσης τότε Θέμιδος· ως δέ ο φρουρων τό μαντειον Πύθων όφις εκώλυεν αυτόν παρελθειν επί τό χάσμα, τουτον ανελών τό μαντειον παραλαμβάνει. κτείνει δέ μετ᾽ ου πολύ καί Τιτυόν Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α’ [Α 4,1]
Βιβλιογραφία
Οβίδιος: Μεταμορφώσεις 1, 416 – 415.